Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι μιλάμε για μια συχνή και επαναλαμβανόμενη πράξη και όχι για ένα μεμονωμένο γεγονός.
Το κλειδί είναι η σωστή διαχείριση .
3 ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
- Καταναλώνουμε επαρκή γεύματα.
Λόγω φόρτου εργασίας ή με την πεποίθηση ότι η απουσία γευμάτων θα οδηγήσει στην απώλεια βάρους, αποφεύγουμε την κατανάλωση γευμάτων καθ’όλη την διάρκεια της ημέρας και τελικά το αίσθημα της πείνας γίνεται αρκετά έντονο και μας οδηγεί στην υπερκατανάλωση τροφής αργά το βράδυ.
Προτείνω να καταναλώνετε επαρκές και θρεπτικό φαγητό , πλούσιο σε φυτικές ίνες και με σωστή αναλογία σε μαρκοθρεπτικά συστατικά ( πρωτεινες , υδατάνθρακες, λιπαρά), ώστε να νιώθετε χορτάτοι και ευχαριστημένοι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα . Ο αριθμός των γευμάτων δεν παίζει και τόσο σημαντικό ρόλο . Για καλύτερη διαχείριση θα ήταν προτιμότερο να καταναλώνετε σίγουρα ένα πρωινό , ένα μεσημεριανό και ένα βραδυνό γεύμα. Η προσθήκη κάποιων σνακ εξαρτάται από το αίσθημα πείνας που υπάρχει ανάμεσα στα γεύματα.
- Δεν κατηγοριοποιούμε τα τρόφιμα
Δεν υπάρχει ο καλός και ο κακός στα τρόφιμα. Τα τρόφιμα δεν χωρίζονται σε άσπρο και μαύρο . Πολλές φορές υπάρχει ένα αίσθημα ενοχής και τύψεων μετά την κατανάλωση ενός τροφίμου που θεωρείτε ‘’κακό’’ . Η ύπαρξη ταμπέλας στα τρόφιμα οδηγεί πολύ συχνά σε απαγορεύσεις και στα επακόλουθα συναισθήματα. Στόχος είναι η διατροφική εκπαίδευση ώστε να υιοθετηθούν σταδιακά υγιείς σχέσεις με τα τρόφιμα , αλλάζοντας την γνώμη μας για αυτά .
Να θυμάστε το κλειδί είναι η απόλαυση . Αντί λοιπόν να επισημαίνετε κάτι απολαυστικό ως “κακό”, προσπαθήστε να επικεντρωθείτε στην απόλαυσή του. Τότε, ο πειρασμός να τρώτε περισσότερο από ό, τι πραγματικά χρειάζεστε γίνεται λιγότερο έντονος.
- Δεν μένουμε σιωπηλοί
Υπάρχουν εκεί έξω πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν με την υπερκατανάλωση τροφής .Η υπερβολική κατανάλωση φαγητού είναι ένα συχνό φαινόμενο της εποχής και μπορεί απλώς να είναι προϊόν των συναισθημάτων, των συνθηκών ή του περιβάλλοντος σας – και αυτό είναι πολύ ΟΚ.
Η επίβλεψη ενός διατροφολόγου ή ενός θεραπευτή θα βοηθούσε στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων και της ‘’χρήσης’’ του φαγητού . Παρόλα αυτά θα μπορούσατε να εργαστείτε και ατομικά μέσω παρακολούθηση της διατροφής , προσπαθώντας να μην χρησιμοποιείτε το φαγητό σαν μάσκα των συναισθημάτων .
